Türkiye’nin özellikle kırsal kesimlerinde tarım ve hayvancılık sektöründeki iş gücü eksikliği büyük bir sorun haline geldi. Son yıllarda yaşanan demografik değişimler, genç nüfusun daha çok urban alanlara yönelmesi ve iş bulma umudunun azalması, çiftçileri ve hayvancılık yapanları çoban bulmaktan alıkoydu. Buna bir örnek olarak, bir grup çiftçi, 60 bin TL maaşla çoban bulamadıkları için kendi aralarında bir sıra sistemi geliştirdi. Bu sıra sistemi, hem iş gücü sorununu çözmeyi hedefliyor hem de hayvanların bakımında sürekliliği sağlamayı amaçlıyor.
Birçok çiftçi, günümüz ekonomik koşullarında yüksek maaş önerilerine rağmen yeterli sayıda çoban bulmanın mümkün olmadığını belirtiyor. Çiftçilerin iş gücünden umutsuzluğu, bu sektördeki sorunları derinleştirirken, ziraat ve hayvancılıkla uğraşanların üzüm bağlarını, tarlalarını ve meralarını sahipsiz bırakma riski giderek artıyor. Özellikle büyükbaş hayvancılık yapan çiftçiler, hayvanların bakımı ve beslenmesi için günün büyük kısmını hayvanların yanında geçirmek zorundalar. Ancak, araziye olan ilginin azalması ve gençlerin büyük şehirlere göç etmesi, bu durumu daha da zorlaştırmış.
Bu gelişmeler sonucunda bir grup çiftçi, çoban eksikliğini gidermek için ilginç bir yöntem geliştirdi. Çiftçiler, kendi aralarında bir sıra sistemi oluşturarak, belirli günlerde belli çobanların diğer çiftçilerin hayvanlarını sürü olarak gezdirmesi için nöbetleşe çalışmaya karar verdiler. Bu sistem, hem zamandan kazanma hem de hayvanların düzenli olarak bakımlarının yapılmasını sağlama konusunda önemli bir adım oldu.
Belirli bir takvim üzerinden oluşturulan sıra sisteminde, her çiftçi için belirli günler ve saatlerden oluşan bir program hazırlandı. Her çiftçi, belirlediği tarihlerde diğer çiftçilerin hayvanlarına bakmakla yükümlü oluyor. Bu sistem sayesinde, her çiftçi hem kendi hayvanlarını çok daha düzenli bir şekilde besleme şansı bulurken hem de sırasını aldığı diğer çiftçilerin hayvanlarına bakarak, dayanışma örneği sergiliyor. Böylece hem maddi kayıpların önüne geçilmiş oluyor hem de hayvancılıkla uğraşan çiftçilerin karşı karşıya olduğu iş gücü eksikliği sorunu en azından yerel düzeyde bir nebze olsun aşılmış oluyor.
Bu sıra sistemi, çiftçiler arasında sosyal bir bağ da oluşturarak, dayanışmanın önemini vurguluyor. Birçok çiftçi, oturdukları yerden sadece maaş bekleyerek otomatik bir çözüm aramak yerine, kendi inisiyatiflerini alarak bu tür yaratıcı çözümlerle adapte olmanın önemine değiniyor. Çiftçiler, bu yeni sistemin sadece hayvancılıkta değil, tarım alanında da verimliliği artırabileceğini düşünüyor. Böylece, sıra sistemi tüm çiftçilik faaliyetlerine de entegre edilerek, daha geniş bir iş gücü paylaşımına da olanak tanıyabilir.
Sonuç olarak, 60 bin TL maaş önerilerine rağmen çoban bulabilirken, bu yeni çözüm hem ekonomik hem de toplumsal fayda yaratmış gözüküyor. Tarım ve hayvancılık alanında, geleneksel iş gücü dinamikleri değiştikçe, çiftçilerin bu tür yaratıcı yaklaşımlar geliştirmesi önem arz ediyor. Sıra sisteminin yaygınlaşması, sadece hayvan bakımı açısından değil, aynı zamanda kırsal kesimlerin ekonomik ve sosyal yapılarını güçlendirmek adına da büyük bir fırsat sunuyor. Çiftçiler, bu tür çözümlerle hem kendi işlerini hem de köylerinin gelişimini destekleme konusunda aktif bir rol üstleniyorlar. Söz konusu sistemin diğer bölgelerde de örnek teşkil etmesi, kırsal kalkınma ve iş gücü sorunlarının çözümünde önemli bir adım olabilir.
